Jedną z najczęstszych wątpliwości osób, które chcą reedukować jedzenie lub są na diecie, jest słodzenie posiłków. Wybór między słodzikiem, cukrem lub wersją o obniżonej kaloryczności rodzi ogromne pytanie, kiedy jesteśmy gotowi wlać kropelki i picyny, czy to do kawy, do soku, czy nawet kupując słodycz na deser.
Prawda jest taka, że istnieją dwa rodzaje substancji, które słodzą: te pochodzenia naturalnego i sztuczne. Ponieważ jednak jest ich wiele i są zróżnicowane, ważne jest, aby zrozumieć wszystko o tym, jak działają w naszym organizmie, abyśmy mogli dokonywać wyborów.
Odkryj naturalne słodziki
Cukier rafinowany: Znany jako zwykły cukier rafinowany, sacharoza pochodzi z trzciny cukrowej i łączy glukozę z fruktozą. Osoby chore na cukrzycę nie mogą jej spożywać, a ponadto ma dużą liczbę kalorii. Ideałem jest zastąpienie tego cukru opcjami z większą ilością składników odżywczych, np. Wersjami nierafinowanymi.
Cukier brązowy: Otrzymywany z pierwszych ekstrakcji trzciny cukrowej, cukier brązowy uważany jest za najzdrowszą wersję cukru pospolitego, ponieważ oprócz sacharozy, glukozy i fruktozy z trzciny cukrowej zawiera również niewielkie ilości wapnia, fosforu i żelaza.
Cukier Demerara : cukier Demerara jest uważany za najbardziej rzemieślniczy, pozyskiwany bezpośrednio z melasy z trzciny cukrowej i ma podobne wartości odżywcze do brązowego cukru.
Fruktoza: Fruktozę najlepiej spożywać w samych owocach, ponieważ wraz z nią inne ważne dla organizmu elementy, takie jak błonnik, witaminy i minerały. Spożywanie go samego, jako alternatywy dla cukru, nie jest idealne, z kilkoma innymi opcjami bardziej bogatymi w składniki odżywcze. Miód zawiera również fruktozę iw tym przypadku spożywany z umiarem ma wiele zalet zdrowotnych.
Stevia: Z lżejszych i zdrowszych wersji, Stevia jest najbardziej znana. Wyciągany z rośliny z rodziny chryzantem, nie ma kalorii i jest uwalniany dla osób z cukrzycą. Potencjał słodzący tego składnika jest około 300 razy większy niż cukru rafinowanego.
Sorbitol: występujący w naturze, w niektórych owocach i wodorostach, sorbitol ma o 50% mniejszą moc słodzącą niż sacharoza. Jego spożycie nie jest również odpowiednie dla osób z cukrzycą i jest szeroko stosowane do produkcji ciastek, czekoladek, gumy do żucia i napojów bezalkoholowych.
Odkryj sztuczne słodziki
Aspartam: Dobrze znany aspartam jest około 200 razy słodszy niż rafinowany cukier. Został odkryty przypadkowo przez chemika w 1965 roku i było już wiele wątpliwości co do jego stosowania, jednak po opublikowaniu analizy przez FDA (Food and Drug Administration).
Acesulfam: Siła słodząca acesulfamu waha się od 180 do 200 razy w stosunku do sacharozy. Ponieważ jest wszechstronny i nie zawiera kalorii, jego zastosowanie może być bardzo zróżnicowane i znajduje zastosowanie w piekarnictwie, cukiernictwie, przemyśle napojowym i mleczarskim.
Sukraloza: około 600 razy słodsza niż rafinowany cukier, sukraloza jest szeroko stosowana w produktach sterylnych, UHT, pasteryzowanych, pieczonych, żelatynowych i puddingach w proszku, ponieważ nie zawiera kalorii.
Równowaga jest kluczem do kwestii żywności
Jeśli przestrzegane są dzienne limity spożycia substancji słodzących, nie stanowią one żadnego ryzyka. Według dietetyka Sheili Basso, 10 kropli płynnych słodzików lub 2 opakowania sproszkowanej substancji słodzącej odpowiada 1 łyżce cukru. Ustalony dzienny limit to 4 saszetki dziennie lub 20 kropli płynu. Ekspert cytuje kilka inteligentnych wymian, aby zaspokoić słynnego słodycze:
„Desery z owocami sezonowymi (słodsze, zdrowsze i smaczniejsze), suszone owoce, które koncentrują sacharozę samego owocu (śliwki, morele, gruszki, figi, rodzynki, banany); owoce z naturalnym jogurtem; owoce gotowane ( jabłko, pieczona gruszka, banan); żelatyna; batoniki zbożowe, lody owocowe zamiast kremowych lodów ”- sugeruje. Dodaje również, że domowe słodycze owocowe, takie jak dynia, banan i dżem z guawy, mogą mieć mniejszą zawartość cukru w porównaniu do przemysłowych, takich jak między innymi czekoladki, ciasta, musy.
* Sheila Basso (CRN 21,557) jest specjalistą z zakresu żywienia klinicznego i otyłości, utraty wagi i zdrowia z Uniwersytetu Federalnego w São Paulo (Unifesp).
